Zajęcia WF to nie tylko bieganie: jak ruch wpływa na płuca, serce i koncentrację uczniów?

Zajęcia wychowania fizycznego wielu uczniom kojarzą się głównie z bieganiem po sali lub meczem piłki nożnej. Tymczasem regularny ruch to coś znacznie więcej niż tylko sposób na dobrą ocenę z WF-u – to inwestycja w zdrowie, prawidłowy rozwój i lepsze samopoczucie. Wystarczy kilka minut codziennej aktywności, by poprawić koncentrację, wzmocnić odporność i dotlenić organizm.

Ruch to naturalne wsparcie dla organizmu

Podczas wysiłku fizycznego wzrasta tempo oddychania, co zwiększa ilość tlenu docierającego do komórek. Dzięki temu poprawia się praca serca, a mózg funkcjonuje sprawniej. Dzieci, które są aktywne, lepiej śpią, mają więcej energii i szybciej przyswajają wiedzę. Regularne ćwiczenia to również profilaktyka chorób cywilizacyjnych, takich jak otyłość, cukrzyca czy nadciśnienie.

Oddychanie ma znaczenie

Nie bez powodu nauczyciele WF-u coraz częściej wprowadzają do zajęć elementy ćwiczeń oddechowych. Głębokie oddychanie pomaga w dotlenieniu całego organizmu, zmniejsza stres i poprawia koncentrację. Warto, by dzieci uczyły się prawidłowego oddechu już od najmłodszych lat – to nawyk, który procentuje przez całe życie.

Są jednak uczniowie, dla których utrzymanie prawidłowej wydolności oddechowej jest trudniejsze. W przypadku dzieci z problemami zdrowotnymi wsparciem może być specjalistyczna terapia, np. tlenowa. W artykule https://www.sp3-zary.pl/szkola-bez-barier-jak-wspierac-dzieci-wymagajace-terapii-tlenowej/ opisujemy, jak wygląda taka forma wsparcia i w jaki sposób szkoły mogą pomagać uczniom wymagającym terapii oddechowej.

WF jako inwestycja w przyszłość

Zachęcanie dzieci do ruchu to jeden z najprostszych, a zarazem najskuteczniejszych sposobów wspierania zdrowia. Nawet krótka aktywność – spacer, taniec, joga czy zabawy na świeżym powietrzu – potrafi zdziałać więcej niż niejedno lekarstwo. Szkoła ma tu ogromną rolę: poprzez ciekawe zajęcia i dobry przykład może inspirować uczniów, by traktowali aktywność fizyczną jako przyjemny element codzienności, a nie przykry obowiązek.